Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Μια παλάμη μακριά


Και δε σκέφτομαι τίποτ' άλλο.
Μόνο το τεράστιο υπεργαλαξιακό καράβι που θα με πάει στη χώρα με τις τουλίπες.
Σε πέντε μέρες.
Σε πέντε μέρες σου λέω θα έχω θέση δίπλα στο παράθυρο.
Και τα συννεφάκια 8α στριμώχνονται για το ποιο 8α με χαιρετήσει πρώτο.

Δε σκέφτομαι τίποτ' άλλο. Το πιστεύεις;
Ούτε εσένα ούτε το βαλς των κορμιών μας στο σιδερένιο μου κρεβάτι, αυγουστιάτικο ξημέρωμα.
Ούτε την αγκαλιασμένη κατάβαση Σύνταγμα - Θησείο. Αντίο.
Μαρμάρινο πλάσμα, πάντα κινείσαι μα πάντα μένεις εκεί.
Σε 5 μέρες διάολε.

Βαρέθηκα ν' αναρωτιέμαι αν θα μπορέσω να περιμένω μέχρι τη νύχτα που θα καταλάβεις ότι είμαι η μέρα σου.
Όπως βαρέθηκα και να χάνομαι στους δρόμους αυτής της πόλης.
Όχι, ψέμα. Βαρέθηκα επειδή δε μπορώ να χαθώ στους δρόμους αυτής της πόλης.
Κάθε γωνία ένα φιλί, κάθε βρωμόστενο ένα δάκρυ, κάθε φανάρι ένα σ'αγαπώ.

Δε σκέφτομαι τίποτ' άλλο.
Ούτε εκείνα τα λόγια.
Λόγια δικά σου, λόγια δικά μου, λόγια δικά τους, λόγια, λόγια, λόγια, αλήθεια, ψέμα, ευχή, κατάρα, λόγια, λόγια, λόγια, μόνο λόγια -Στοπ.

Δε σκέφτομαι τίποτ' άλλο.
Ξεχαρβάλωσα τα εγκεφαλικά μου γρανάζια επίτηδες.
Άσκοποι κύκλοι, άσκοπες σκέψεις, άσκοπες μνήμες - ας πάνε στο καλό.

Δε σκέφτομαι τίποτ' άλλο.
Ούτε το κόκκινο χαστούκι σου στο χιονισμένο μου μάγουλο.
Ούτε την ζωγραφισμένη δαγκωματιά μου στο μπράτσο σου.
Ούτε τους στίχους από τ' αγαπημένο μου τραγούδι δε σκέφτομαι.
Αλήθεια, δε σκέφτομαι τίποτ' άλλο.
Τίποτ' άλλο, στ' ορκίζομαι.
Παρά μόνο το πρώτο στριφτό τσιγάρο που θ' ανάψω στην πλατεία με τους μουσικούς και τα ποδήλατα.
Σε πέντε μέρες.

1 σχόλιο:

  1. Όπως βαρέθηκα και να χάνομαι στους δρόμους αυτής της πόλης.
    Όχι, ψέμα. Βαρέθηκα επειδή δε μπορώ να χαθώ στους δρόμους αυτής της πόλης.

    Ξεχαρβάλωσα τα εγκεφαλικά μου γρανάζια επίτηδες.

    otan lew oti den exw kati parapanw na pw to ennow.k idi ein polles autes oi 20 lekseis pou egrapsa

    agxwmeno fili pou murizei parisi kai krasi

    ΑπάντησηΔιαγραφή