Άνθρωπος, πάθος και άλλες ιστορίες

Αυτό που βλέπεις εσύ σε μένα, βλέπω γω σε κείνον.
Και αυτό που βλέπω γω σε κείνον, βλέπει εκείνος σ' άλλη.
Μην ξεχνάς.
Είμαστε όλοι ο ίδιος άνθρωπος ιδωμένος από διαφορετική πλευρά.
Όλοι κομμάτι της ίδας δαντέλας, κεντημένοι άλλοτε στις άκρες, άλλοτε στη μέση.
Και χορεύοντας κάποτε κάποτε από μια κλωστή της - μη χορεύεις πολύ, 8α πέσεις.
Όχι, ορκίζομαι ότι ούτε εγώ θα χορέψω πολύ. Υπόσχομαι τουλάχιστον.
Μα δε σου κρύβω, υπάρχουν στιγμές που δε κρατιέμαι να μείνω ακίνητη.
Που παλεύω να καρφώσω τα πόδια μου στο πάτωμα, μα τίποτα.
Που θέλω να υποκλιθώ σ' εκείνες τις μουσικές, ξέρεις...
Γαργαλούν αργά αργά τα αυτιά μου, ξεγελούν με το χαμόγελο του παλιάτσου και με βρόντο προσγειώνονται στην ενδοχώρα.
Σ' αυτό το στράτευμα πονηριάς και γλυκού επεκτατισμού, πες μου αλήθεια, πώς μπορείς να αντισταθείς;
Σ' αυτή τη ενορχηστρωμένη δίνη που σου υπόσχεται ολόκληρη τη ζωή σε μια μέρα μόνο.
Και που σε μια μέρα στην παίρνει πίσω.
Μια δίνη αιώνια και μακάβρια.
Μια μουσική αιώνια και μακάβρια.
Και κει αρπάζω την κλωστή.
Και χορεύω αστμάτητα, με βλέμμα ασταμάτητα προκλητικό.
Και τυπώνω και γω μια δαγκωματιά στο μήλο του Αδάμ.
Και συ δε μπορείς ν' αντισταθείς, το ξέρω.
Παλεύεις, μα δε μπορείς.
Και θέλεις τόσο να χορέψεις κρατώντας μοναχά τη φτηνή σου κλωστή.
Και θέλω τόσο να χροέψω κρατώντας μοναχά τη φτηνή μου κλωστή.
Στο είπα εξάλλου.
Είμαστε όλοι ο ίδιος άνθρωπος ιδωμένος από διαφορετική πλευρά.
Παιδιά της κακίας με φωτεινά διαλείμματα ευγένειας.
Ή το αντίστροφο, δεν ξέρω.
Ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις από τους ανθρώπους.
Από τα ανθρωπάκια. Από μένα και από σένα.
Και όταν γελάς, γελώ και γω, μόνο που γελώ με άλλο αστείο.
Και όταν κλαις, κλαίω και γω, μόνο που κλαίω για άλλα μάτια.
Και όταν πληγώνεις, πληγώνω και γω, μόνο που πληγώνω άλλη καρδιά.
Και όταν πληγώνεσαι, πληγώνομαι και γω, μόνο που ζω άλλο δράμα.
Πάψε να κλαις, να πάψω και γω.
Όχι, δε γίνεται.
Τότε κράτα μου το χέρι να κλάψουμε παρέα.
Μην ξεχνάς σου λέω.
Είμαστε όλοι ο ίδιος άνθρωπος ιδωμένος από διαφορετική πλευρά.
Απόσπασμα από το ίδιο αρχαίο παραμύθι.
Νότα τσαλακωμένη από το ίδιο πεντάγραμμο.
Λαμπιόνι από τον ίδιο αστερισμό.
Σκιές στον ίδο τοίχο.
Δάκρυ από την ίδια βροχή.
Και την ίδια βροχή πρέπει να στάξουμε.





*-Σύγχιση;
-Όχι.
-Τρέλα;
-Όχι.
-Τότε;
-Zωή.