Στην αναμονή

Ασύστολα πάλλονται τα μηνίγγια μου.
Και ο δείκτης στοχεύει εσένα.
Γιατί να ραγίζει η καρδιά μου πάντα το χειμώνα;
Και πόσους ακόμα χειμώνες θα ραγίσει;
Παίρνεις το τρένο και φεύγεις.
Παίρνεις το τρένο και γυρνάς.
Και με το που γυρνάς ξαναφεύγεις.
Δεν προλαβαίνω. Δε σε προλαβαίνω.
Στάσου λίγο.
Μια φωτεινή ακτίνα και ένα πέπλο σκιάς.
Ένα γέλιο δυνατό και μια σιωπή κενή.
Αμηχανία.
Επόμενο βήμα το φιλί ή ένα αντίο και καληνύχτα;
Μέρες αδιάφορες. Και αλλεπάλληλες κουκίδες ενδιαφέροντος.
Και ξανά μέρες αδιάφορες. Και μετά χτυπάει το τηλέφωνο.
Συνταγή για ατέλειωτες ώρες βασάνων μπροστά σε κάτασπρο τοίχο.
Και για τον τέλειο ερωτκό θάνατο.
Μακάρι να σου 'χαν μάθει να λες το "όχι" ή το "ναι" από την αρχή.
Τώρα το "σ' αγαπώ" μου θα 'χε μια απάντηση.
Τώρα θα ΄ξερα αν μαζί με τον ήλιο θα 'πρεπε να χαίρομαι και γω.
Τώρα 8α 'ξερα αν έπρεπε να σε μισήσω ή να σου χαρίσω τα βιβλία μου.
Τώρα δε θα 'χανα τον καιρό μου παλεύοντας να σου δώσω αυτό το ποίημα.
Ανάθεμα, κοίτα!
Πάλι τρύπησα το δάχτυλό μου.
Στο ίδιο αγκάθι.
Στο ίδιο σημείο.