Αναμνήσεις

Κάτι από τον περσινό χειμώνα.
Γιατί ξεσκόνιζα τις παλιές μου μουτζούρες και έπεσα πάνω σ' αυτήν.
Και γιατί πάει περίπου ένας χρόνος...

Για κάθε λεπτό που σπατάλησα στη σκέψη των ματιών σου.
Για κάθε ώρα που 'δωα στην ανάμνηση των χειλιών σου.
Για κάθε μέρα που 'τρεχε και το άγγιγμα σου δεν ερχόταν.

Για κάθε δάκρυ που ΄ριχνα σκυμμένη πάνω από ατέλειωτες σελίδες ξεφτισμένων βιβλίων.
Για κάθε μου κραυγή που ξεχυνόταν στην αβάσταχτη ηχώ του ξεχασμένου πάρκου.
Για κάθε μου μοναχική περιπλάνηση στους άλλοτε κοινούς μας δρόμους.

Για κάθε χαμόγελο που πίσω του έκρυβε ερείπια και λόγια λησμονημένα.
Για κάθε κίβδηλο σ' αγαπώ σ' άγνωστους πρωταγωνιστές.
Για κάθε ευχή μου και κάθε κατάρα μου.


Για κάθε φορά που πίστεψα πως τις άδειες ώρες σου γέμιζε το πρόσωπό μου, η ανάσα μου, τα φιλιά μου.
Πως με κάθε ξύπνημα αναζητούσες τη μυρωδιά μου.
Για κά8ε φορά που πίστεψα πως 8α γυρνούσες.
Πως θ' άνοιγες πάλι ορμητικά την πόρτα μου, τάζοντας μου αστέρια και έρωτες.
Γι' αυτή τη φορά.
Για κά8ε καταραμένη φορά.
Για κάθε στιγμή που ονειρικά βυθιζόμουν στο είναι σου, παραμελώντας επειδεικτικά το δικό μου...
Γι' αυτό σε αγάπησα.
Γι' αυτό σε μίσησα.
Γι' αυτό σε μισώ.
Γι' αυτό σαγαπώ.


*Να 'σαι καλά όπου και να 'σαι. Χάρη σε σένα δε θα ξαναερωτευτώ την καταστροφή.

Εις μνήμην του Ντέκα...