Τζαζ

Tυλίγω τις παλάμες μου γύρω από τους κροτάφους σου
Ως την καμπάνα που σημαίνει τον πνιγμό
Το δικό σου
Από το δηλτήριο της δικής μου δαντέλας

Φίδια ορμούν από τους βολβούς
Μου
Ελευθέρωσα και τα θηρία -
να προσέχεις την πανσέληνο

Θυσιάζω το βλέμμα και το αίμα μου
Σε σένα
Λίγοι ξέρουν να φτιάχνουν χώμα από χρυσάφι εξάλλου

Καλλιτέχνης κατά και δια της στροφής

Η στάλα κορυφώνεται στην ανάσταση του καθρέφτη
Χίλια θρύψαλλα να γίνω - εκατομμύρια να γίνεις
Έξω βρέχει
Μέσα καίει και κρυώνω

Ανάθεμα τη Σάλλυ σου, εδώ είναι το καμπαρέ
Μου
Και συ περνάς απλώς.