Λες και μια εισπνοή ρούφηξαν όλες τις λέξεις απ' τους ιστούς
μου
όλες τις συλλαβές από τα κύτταρά μου
κι όλο το μόλυβδο της γραφομηχανής μου
και εκπνέοντας έφτυσαν στου μοναχού τον πάπυρο-στην έρημο, αφού ήπιαν το γάλα της καμήλας
και χώθηκαν στα τρίγωνα της άμμου
σα μούμια με τύλιξαν στο σάβανο και με σταύρωσαν εκεί
με πίσσα και αίμα
-έρμαιο αχόρταγων
εξερευνητών,
να 'μαι τώρα στο κλουβί της νυχτερίδας κάτω από τις δάδεςμα εκείνη πετά και εγώ νοσταλγώ
λίγη φωνή μονάχα να βρω κει στο ράγισμα του τοίχου
λίγο φως στις φλέβες να κυλήσει
τις σφήκες να λιώσω και τη φωλιά τους να θάψω
με προσευχές στις κατακόμβες
καθώς ηδονικά θα λούζομαι στης ζέσης τις οάσεις
γυμνή και εκστασιασμένη
από την ηχώ την αναστημένη στις μύτες των χειλιών μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου