Γράμμα Ι

Άδραξε τον κόκκινο λωτό
από το πιο ψηλό σπαθί της αυλής μου
πέτα το στο κλάμα της Κυριακής
και βούτα στο ποτάμι
Τα φύκια θα σε ζώσουν
και οι μάγισσες θα σε γητέψουν
Μα όταν τα στοιχειά φονεύσεις
ακολούθα τις γοργόνες
μέχρι το δένδρο του βυθού
και κάψε τα κλαριά του
Εκεί στις στάχτες θα τον δεις
Κρύψ' τον στις παλάμες σου και φερ' τον πίσω
Σ' εμένα
Κλέφτες στο δρόμος σου θα βρεις,
μα βιάσου, εδώ ματώνω
Τον πόνο να δαγκώνω μόνο στο φλοιό του,
κι από τον καρπό του να μεθύσω
Για κάθε δαγκωματιά μου πάρε ένα στίχο,
για κάθε μου λωτό σου δίνω ένα ποίημα
Ωδή στον χαμό των εραστών