Τα φωτισμένα φύκια του γιαλού
φτάνουν μόνο να μου δείξουν
το μάγουλο του φεγγαριού
- τ' απέναντι, που το ρουφά η θάλασσα
εκεί, υπογείως του βυθού
που τα ψάρια βουβά ενορχηστρώνουν τις φυσαλίδες καταπνιγμένων Σειρήνων
που οι ναύτες υπάκουα ερωτεύονται γοργόνες απαγωγείς
και η τρίαινα ανοδικές σπέρνει δονήσεις
- μα προς τα κατω μόνο σιωπή -
εκεί λ υ π(ηρά κοιμ)ά σ α ι εσύ.
Στον πάνω όροφο μουσική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου