-

Πες μου, αλήθεια.
Θα συνεχίσεις να ακούς αυτό το χιλιοτσαλακωμένο τραγούδι;
Και καμία λέξη να μη σχηματίζουν τα χείλια σου.
Να το ακούς και να σωπαίνεις.
Και όταν σωπαίνεις, τότε να θέλεις να ξεράσεις έναν χείμαρρο ουρλιαχτών.
Και όταν ουρλιάζεις, τότε να θέλεις να σωπαίνεις.

Το ξέρω όταν λες καλημέρα, μυστικά καταριέσαι.
Και όταν τα δάκτυλά σου χάνονται σε μπερδεμένες μπούκλες, με λύσσα θες να τις τεντώσεις.
Και όταν στο μέτωπο φιλάς, ξέρω θες να το ρουφήξεις.
Και όταν από τη μέση με κρατάς, στα δύο θέλεις να με σπάσεις.

Όταν το ποτήρι κρασί κόκκινο ξεχειλίζει, μ' ενα σκούντημα το χύνεις.
Και όταν το τσιγάρο σου ανάβουν, στο πεζοδρόμιο το λιώνεις.
Και όταν χύνεται η αγαπημένη σου μελωδία, το ραδιόφωνο ψαλιδίζεις.
Και όταν χαμόγελα σου στέλνουν, εσύ σε δάκρυα ξεσπάς.

Και όταν στην πόρτα των ονείρων κοντοζυγώνεις, μαρμάρινος στέκεσαι.
"Απαγορεύεται η είσοδος" διαβάζεις.
Σωστά διαβάζεις.
Μη μπεις στα όνειρα. Δε μπορείς να μπεις στα όνειρα.
Μη μπεις στο όνειρό μου. Δε μπορείς να μπεις στο όνειρό μου.
Μα πώς να μπεις στο όνειρό μου όταν δε μπορείς δικά σου όνειρα να φτιάξεις;
Όταν δε θέλεις δικά σου όνειρα να φτιάξεις.
Όταν σου λένε σαγαπώ και συ ανοίγεις τη χούφτα σου και τους δίνεις ένα κόκκινο αηδόνι.